Het is eind december 2019. Het contract is getekend, de overdracht is geweest en kerst is voorbij.
3e kerstdag stappen we in de auto richting Spanje, de jongens en ik. Op weg naar ons eigen huis in Spanje, het voelt nog ongelooflijk. Jasper en Siebe hebben het alleen op foto’s gezien en ik ben er welgeteld twee keer geweest, maar nog nooit zelf, zonder makelaar of de vorige eigenaar. Gelijk maar een lekker tussenstop-hotel getest, want deze route zullen we wel vaker gaan rijden. Het wordt Novotel, Bordeaux Lac en dat bevalt goed, handige locatie, lekker zwembadje en goed eten.
De volgende middag komen we aan bij de finca. Ik wil deze week graag van alles in gang zetten voor de verbouwing, maar vooral hier even zijn met de jongens. Ben zo benieuwd hoe ze het gaan vinden. Ik hoop natuurlijk dat ze nog een heel leven zullen gaan genieten van de bergen, het dorp en de finca zelf. Nu nog met mij (ze zijn 15) maar later met vrienden en misschien ooit met hun gezinnen. En generatie op generatie..jaja, ik weet het, er zitten een hoop variabelen in en niets is zeker. En niets hoeft natuurlijk.
We hebben een fijne week in Potes. Het bovenhuis (later appt 2) is prima bewoonbaar. De bedden zijn opgemaakt als we aankomen en de verwarming staat aan, heerlijk. We testen natuurlijk ook gelijk de pelletkachel uit, gezellig. Met hulp van Clara en Fonsin is de afgelopen week de wifi aangelegd wat erg gewaardeerd wordt door mijn pubers. We proberen een hoop restaurantjes uit waaruit Casa wordt verkozen als beste hamburger-tent. En Oud en Nieuw brengen we met z’n 3en door op de bank terwijl we naar Claudia de Breij kijken. De herinneringen aan 2014 komen langzaam terug bij de jongens als we de gondel omhoog nemen, Fuente De, al was er die zomer geen sneeuw. De rest van de tijd? Afspraken met architecten, opzichters, aannemers, de bank, gemeente..Fonsin helpt me weer enorm met contacten, aanbevelingen en tips en wat is iedereen flexible en behulpzaam, zelfs in de kerstvakantie dus. Samen loodsen ze mij door de wirwar van Spaanse wetgeving en leren mij om te gaan met de vergunningaanvragen en wat je kunt verwachten van verschillende instanties. Ik heb eerder wat bouwprojecten gedaan in Nederland maar het werkt toch allemaal net wat anders, niet beter of slechter…anders. Ze maken zich wel een beetje zorgen om mijn Nederlandse strakke planning, maar ik ben gewend om met Latino-culturen in Mexico en Guatemala te werken, dus dat komt wel goed denk ik. Alles wordt in gang gezet met het doel 1 sept klaar te zijn. 1 maart wil ik starten. Voor die tijd moet er een aannemer zijn gekozen en materialen zijn besteld, en de verbouwings-vergunningen moeten rond zijn. Ik twijfel nog even of ik mijn bekende Polen uit Nederland mee zou nemen, maar beslis uiteindelijk toch om juist alles met lokale mensen te doen. Zij weten hier de weg en kennen de lokale obstakels. Bovendien is de gemeenschapszin groot, alles draait om relaties, en ook na de verbouwing zal ik de mensen nodig hebben. Goed voor het dorp en goed voor ons.
In januari en februari vanuit huis de voorbereidingen voor de start van de verbouwing: bouwtekeningen, moodboards, vergunningaanvragen en offertes van aannemers. Renovatie van het bovenhuis,  een appartement maken van het benedendeel (nu bodega), en een chalet maken van de schuur (voorheen bakkerij). En dan kunnen we begin maart starten dus op naar Potes. Samen met Masja (mijn zus) een paar dagen om de start van de verbouwing te vieren met het lokale team. Tijd om met z’n allen taart te eten en een base in te richten met koffie, stoelen en natuurlijk alle moodboards en bouwtekeningen aan de muur. Mas is hier nog niet eerder geweest en we genieten natuurlijk ondertussen van de restaurantjes en de omgeving: in Potes op het terras in de zon in ons T-shirtje en bovenaan de gondel liepen we door de sneeuw, die een paar dagen later weer verdwijnt. Ook hier geldt ‘Maart roert zijn staart’. Ik zou ongeveer één keer per maand naar de finca gaan om de verbouwing te monitoren. Dat loopt anders. Masja en ik waren komen nét voor de lockdown terug, 13 maart. Vervolgens duurt het heel lang voor de grenzen weer open gaan..
Tete, de aannemer, gaat er flink tegenaan. In de loop van de eerste golf zijn er allerlei corona-obstakels maar de verbouwing heeft geen moment helemaal stil gelegen. De communicatie met alle betrokkenen en het monitoren van de verbouwing moet nu allemaal op afstand. De beschikbaarheid van materialen is soms beperkt en het transport moeizaam, alles wordt beïnvloed door de corona-situatie. Niet alles gaat helemaal zoals ik had bedoeld en daar kom ik dan soms net iets te laat achter, maar goed, iedereen doet ontzettend zijn best. En positieve verassingen zijn er ook, als mensen meer doen dat ze hoeven te doen. Wat ben ik blij dat we elkaar allemaal hebben ontmoet die eerste dagen van dit project, daar drijven we nu op! Hoewel ik echt mijn best doe om alles zo duidelijk mogelijk te omschrijven in de opdracht, het contract, toelichtingen met foto’s enzovoorts zijn er natuurlijk toch wat misverstanden en onvoorziene kosten, stress..maar uiteindelijk komen we er wel weer uit.
In de zomervakantie zou de verbouwing klaar moeten zijn en dan willen we met bevriende gezinnen de boel gaan inrichten, afmaken. Daar hebben we 6 weken de tijd voor maar ja, als je dan nog moet beginnen met meubels en gordijnen uitzoeken gaan we het niet redden. Meubelzaken, doe-het-zelf-zaken en andere home-deco winkels bevinden zich allemaal op 1,5 a 2,5 uur rijden van Potes. Ondertussen probeer ik dus thuis in Nederland op papier de 3 appartementen en andere ruimtes in te richten. Met de bouwtekeningen keer op keer alles weer opnieuw op schaal intekenen, en me proberen voor te stellen hoe het past en staat. En vervolgens op zoek: het leukst is natuurlijk het inkopen bij mijn fairtrade colega’s in FairPlaza, dus daar begin ik. Mooie handgemaakte originele meubelstukken en woon-accessoires. De gang staat hier thuis inmiddels helemaal vol. Ook aardig wat dozen met beddengoed en handdoeken met het logo van La Finca Rojo, superleuk!
Vervolgens aanvullen met ikea en Casa want zij hebben filialen in Noord-Spanje en kunnen rechtstreeks leveren bij de finca. Wel zo handig omdat het om bijv. alleen al 6 2pers.-bedden gaat en 3 slaapbanken en nog meer grote gevallen. Maar ook hier heeft corona invloed. Na weken dubben en meten heb ik mijn winkelmand op ikea.es klaar en druk op de knop. Het is half juni. Verwachte leverdatum: 31 aug. Waaat? Ikea Spanje bellen.. Vanuit het centrale magazijn is er flinke corona-vertraging. Het alternatief is je bestelling plaatsen bij een ikea-filiaal in Spanje, ter plekke te betalen en bezorging regelen. Maar niet alle artikelen op mijn lijstje zijn op voorraad bij alle filialen. Nou ja, ik zal je het hele verhaal besparen maar met hulp van Beatriz in Bilbao, Tineke en Carolien naar Gijon, 5 keer heen en weer rijden in juli vanuit Potes naar Bilbao en Gijon en 3 leveringen van Casa en Ikea krijgen we uiteindelijk toch (ongeveer) alles van mijn lijstje bij de finca, halleluja!
Half juli vertrekken we eindelijk naar Spanje. Wat hebben we daar veel zin in! Er zijn wat gezinnen afgehaakt ivm corona en de halve woonkamer stond inmiddels ook vol met spullen voor de finca dus vorige week is 5m3 vast met een transport-bedrijf vervoerd. Met 3 auto’s vertrekken we nu en daar zit ontzettend veel in! We hebben een paar dagen eerder een halve dag uitgetrokken om de auto’s zo efficiënt mogelijk in te pakken en dat is gelukt. Onze kinderen passen er nog net bij.  Over 2 weken komt de volgende ploeg die de rest van de spullen meeneemt.
Wat een bijzonder avontuur is deze zomervakantie! 6 weken lang klussen, heen en weer naar winkels en tussendoor terrasjes, zwemmen, huttentochten, parapenten, paardrijden, kanoën etc. Met Tineke, Matthijs, Mattieu, Carolien, Fedra, Karin, Thomas, Wilbert, Beatriz, Pedro, Lier, Peio en Aiur. Vooral de eerste week is pionieren: als we aankomen is er natuurlijk nog niets dus eerst maar eens de ikea-matrassen uitpakken en slapen. Jasper, Siebe, Matthijs en Fedra bedenken al snel dat zij de bovenverdieping van het Chalet nemen, leuk. Carolien en Mattieu beneden in het chalet en Tineke en ik hebben allebei een appartement voor onszelf, waar nog niks is. Het is die eerste 2 weken nog  kamperen want de keukens moeten nog komen en de bouwvakkers zijn nog met wat laatste klusjes bezig. Tsja, toch wat uitgelopen maar de basis is klaar. Gaanderweg krijgen we vast een koelkast en later volgen er meer. Het schoonmaken van het zwembad wordt een eerste klus voor de jeugd onder leiding van Mattieu, en daarna genieten! Zo hebben ze ook de bedden in elkaar gezet. Verder aan de slag met televisies, gordijnen, schilderijen ophangen en heen en weer rijden om meubelstukken, servies en bestek te halen. De ploegen nemen het van elkaar over en soms zijn we even met z’n drieën. Wat is iedereen flexibel en wat is het leuk om dit samen met vrienden te doen. En als de vakantie ten einde loopt is het zover: het is gelukt! De finca is klaar voor de verhuur én om zelf van te genieten natuurlijk. Precies het moment waarop Spanje op code oranje springt..
Mensen beginnen vaak over het programma ‘ik vertrek’. In het begin wilde ik niet kijken maar later, toen alles goed liep, heb ik alle Spanje-afleveringen gezien. Superleuk om te kijken en heel herkenbaar allemaal. Maar ik heb echt nog geen moment spijt gehad van dit avontuur. Ja, het is ingewikkeld met allerlei licenties en regeldingen maar daar hebben de mensen van het dorp mij aardig doorheen geloodst. En natuurlijk, Spanjaarden zijn over het algemeen niet zo strak georganiseerd als wij, soms irritant, maar is dat ook niet waarom we ons daar zo fijn voelen? Alles draait meer om persoonlijke relaties, in alles, ook in werk. En weet je waarom ze te laat komen of niet op komen dagen? omdat, als ze er eenmaal zijn, ze veel flexibeler zijn dan wij. Alles is mogelijk. En moet er even een kast versjouwd worden? dan komen ze allemaal aanrennen, of ze nu elektricien, makelaar, schilder of tuinier zijn, ze helpen gewoon even. En ik doe mijn best, maar blijf een Nederlandse dus mij zullen ze hier ook af en toe flink irritant vinden met mijn gedram maar ze houden zich goed ;)
Potes is een geweldig dorp met geweldige mensen, wat een warm welkom!
