Op zoek naar een vakantiehuisje, ergens..

In eerste instantie begon ik in 2018 te zoeken naar een appartement in Den Haag. Deels om zelf van te genieten als we een weekend in onze oude geliefde woonplaats waren, maar tegelijkertijd als investering met short stay – verhuur.

Maar gaandeweg werd duidelijk dat dat hele idee niet meer te doen zou zijn met de vernieuwde regelgeving omtrent verhuur via airbnb, booking e.d. Verder kijken dus, naar Utrecht, Gouda, Madrid, Bilbao..waar overal vergelijkbare barrieres werden ingezet om dit soort verhuur te beperken. Begrijpelijk hoor, maar toch jammer…hoewel, anders was ik natuurlijk nooit bij deze finca uitgekomen.

Ik hield al van Spanje en sinds ons eerste bergsportkamp in 2014 ook van de Picos de Europa, een magisch berggebied met ruige rotsen waar je boven de wolken lijkt te lopen. Ik herinnerde me Potes, het idyllische entree-dorp waar we toen hooguit een dag geweest zijn. Potes ligt in Liébana, een dal (nou, eigenlijk meerdere) met een eigen microklimaat. Omdat het door de bergketens beschermd wordt tegen een hoop wind en regen van de kust is het er een stuk zonniger en droger dan in de rest van het groene Noord-Spanje.

Samen met Beatriz, een longtime-vriendin uit Bilbao, heb ik een bezoek aan Potes voorbereid. Ik zocht op internet naar aangeboden woningen en Beatriz regelde alle afspraken en hield de agenda bij.  Na natuurlijk eerst een avond genieten van Bilbao gingen we samen een week naar Potes om het dorpen te ’testen’, kijken of het echt zo leuk was én om zo’n twintig huizen en appartementen te bezichtigen. ‘Oriënteren’ noemde ik het maar het werd al snel meer dan dat. Het was begin november 2019, de slechtste tijd van het jaar om te gaan (tenzij je voor de Orujo feesten komt, maar zelfs toen vonden we het leuk.

Het was hard werken want na een dag van het ene naar het andere huis te rennen moesten we natuurlijk ook nog alle restaurantjes en kroegjes uitproberen. Beatriz en ik zijn al vriendinnen sinds 1995, toen we samen studeerden in Madrid. We hebben altijd contact gehouden en elkaar af ’n toe opgezocht maar er waren ook jaren achtereen dat we elkaar niet zagen. Grappig om te merken dat er dan niets veranderd is, als je ineens weer 24/7 samen bent, bijzonder zo’n vriendschap. Sinds die eerste oriëntatie in Potes zien we elkaar (en onze gezinnen) nu natuurlijk weer regelmatig, want Potes ligt op 2,5 uur rijden van Bilbao en het ligt notabene op de route, superleuk!

Ik wilde graag de reuring van het dorp dichtbij hebben dus we hebben ook naar appartementen gekeken, maar vanaf het begin waren ‘de rode huisjes’ zoals ik ze noemde mijn favoriet, nog voor we de finca bezocht hadden. Dat is natuurlijk altijd gevaarlijk dus opletten geblazen en kritisch blijven kijken..! Er waren ook andere leuke finca’s in de buurt maar allemaal net te ver weg om snel en makkelijk (niet langs de snelweg) naar het dorp te lopen. De locatie van de rode huisjes (later La Finca Roja genoemd) was echt uniek. Wat nu het boven-appartement is (appt 2) was het woongedeelte, maar van de begane grond kon ook een appartement gemaakt worden én van de bakkerij kon een chalet worden gecreëerd.

Om dat te realiseren moest er nog wel flink verbouwd worden. Er moesten allerlei documenten en licenties uitgezocht en aangevraagd worden, maar dit was wel echt een droomkans. Stap voor stap…

Van alle makelaars die ons de woningen hadden laten zien heb ik er vervolgens  één gevraagd om te helpen met uitzoeken, regelen, het juridische deel van het aankoopproces van de rode huisjes: Alfonso Gutierrez Roiz (Agencia Liordes). Hij keek me een beetje vreemd aan omdat het niet de gewoonte is een makelaar in de arm te nemen voor aankoop, alleen voor verkoop. Maar we hebben wat afspraken gemaakt en ik heb er zeker geen spijt van gehad. Hij heeft mij prima geholpen in het proces en veel meer dan dat. In het dorp draait alles om relaties. Iedereen kent elkaar en helpt elkaar. Alles is te regelen en je kunt elkaar maar beter goed behandelen want je komt elkaar altijd weer tegen ;) Alfonso (Fonsín) heeft mij enorm geholpen in het opbouwen van een netwerk en het integreren in het dorp en inmiddels zijn we goede vrienden.

Na al het uitzoekwerk van documenten etc en natuurlijk de onderhandeling is half december het koopcontract getekend. En op 19 december volgde in Santander de overdracht bij de notaris, wat nog wel even spannend was. Ik had nl. maar 2 dagen in Spanje om mijn fiscaal nummer aan te vragen en een bankrekening te openen vóór de overdracht kon plaatsvinden en dat is in Spanje een uitdaging maar…met wat ren- en vliegwerk én weer de nodige hulp van de lokale bevolking is ook dat gelukt!

Wat een warm ontvangst in Potes. Clara is degene naast mij op de foto, daarnaast een vriendin Memen en rechts Fonsin.

Clara is de vorige eigenaar. Zij heeft als eerste een echt huis van de finca gemaakt, waar je kon wonen, met een echt dak en verwarming enzo en ze heeft het met heel veel liefde doorgegeven aan ons. Zij woont nu in Santander en we zien elkaar nog elke keer als ik in de buurt ben.

In de kerstvakantie 2019 konden Jasper en Siebe voor het eerst mee om de finca te zien :) en dat was voor mij eigenlijk ook voor het eerst dat ik er zelfstandig naar binnen ging. Clara had de bedden al opgemaakt en de verwarming aangezet, heerlijk!

Tijdens die kerstvakantie samen met Fonsin ook gelijk allerlei afspraken om het project van 2020 voor te bereiden, met aannemers, architecten, opzichters, gemeente, bank  etc.

Met een goed gevoel het nieuwe jaar in!

In 2020 gaat het echt beginnen. Een mega verbouwingsproject, maar daarover meer in mijn volgende blog ;)

Salud, amor y montaña! (oftewel ‘gezondheid, liefde en bergen’ is wat ze hier elkaar wensen)

Aldine